Het boek is alleen nog als e-boek verkrijgbaar.
Download het verhaal Weerzien of koop het eBoek bij Kobo. Voor de iPad, ga naar iBookStore. Voor de Kindle: Amazon.nl.
Het eBoek is ook te leen bij de openbare bibliotheek.
Op 13 mei 2011 werd het boek Eigen Terrein van Ineke de Jonge (Amsterdam, 1953) onder ruime
belangstelling in de Openbare Bibliotheek in Amsterdam gepresenteerd. Sprekers
waren Pamela Koevoets (auteur), Herman Adèr namens de uitgever en Ineke’s
schrijfcollectief onder aanvoering van Bodine de Walle. Pamela uitte bewondering
voor Ineke’s gevoelige en geserreerde schrijfstijl, Herman brak een lans voor
kleinschalige uitgaven buiten het ‘eigen beheer′ circuit zonder massale publiciteit. Het
collectief leverde een onderhoudende toelichting op het boekje, waarbij uit de inhoud
werd geciteerd. De bijeenkomst werd besloten met een voorlezing van Ineke uit haar
werk.
Klik hier voor een fotoreportage die Nils Kenninck van de gebeurtenis maakte
(Powerpoint, 2MB).
Het boek werd meteen bij verschijnen op een aantal plaatsen aangekondigd. Zie bijvoorbeeld de Leeslog van De Nieuwe
Lelie met het commentaar van Renate van der Veen en Karen’s weblog van Karen
Voors. Naderhand besteedde Karen nog aandacht aan het boek in haar verslag van de
boeken die zij in 2011 gelezen had.
Meer commentaar, onder andere van Gerard van Emmerik, staat hieronder onder
Lezers commentaar.
Over de inhoud. De verhalen bevatten surrealistische en ironische elementen, maar de ondertoon
is er steeds een van groot mededogen met de personages.
Het terrein dat voor deze verhalen is verkend en bewerkt kan liggen in Amsterdam,
Parijs, Berlijn of Santiago de Cuba, of misschien alleen in de fantasiewereld van Ineke
de Jonge. De personages en situaties in haar verhalen zijn onalledaags. God Zelf
spreekt tot de grootvader van een eenzame puber. Er is een jongen die luchtgitaar
speelt in een kristallen koepel, en een Afrikaanse waarzegger die over wonderlijke
krachten beschikt. In een ander verhaal ontmoeten we een Poolse zwerver die
droomt van zijn eigen imperium. Het verhaal over de soldaat die terugkeert uit
Nederlands-Indië na de politionele acties is één van de meest ontroerende van deze
bundel.
De Jonge is geboeid door het begrip realiteit, een woord dat duidelijkheid
suggereert maar geen duidelijkheid geeft omdat iedereen nu eenmaal zijn eigen kijk
op de dingen heeft. Dat thema is uitgewerkt in het drieluik “Zurückbleiben”, “Juleks
imperium” en “Stront”. Elk van deze verhalen heeft een eigen hoofdpersoon, de
personages ontmoeten elkaar niet, maar bewegen zich wel op elkaars terrein.
De eerste twee verhalen van dit drieluik werden eerder gepubliceerd in het literair
tijdschrift Lava.
Naast korte verhalen schreef de Jonge ook kinderverhalen, gedichten, columns en
musicalteksten.
Kenmerkend in haar werk is de volstrekt eigen, herkenbare toon.
Fragment uit het verhaal ‘Weerzien’.
Toen het schip eindelijk in zicht kwam en log manoeuvreerde om af te meren, drongen de mensen om me heen naar voren. Het was indrukwekkend, de soldaten in het gelid op het dek, klaar om af te zwaaien. Hun laatste minuten onder krijgsgezag stonden ze gedisciplineerd in de houding, een bijna plechtig moment. Wij, de wachtenden, vielen stil toen de afgebeten bevelen over het water klonken.
Ineke de Jonge
Na een laatste order salueerden de soldaten en nog steeds in strakke rij marcheerden ze de loopplank af. Vanaf de kade laaide gejuich op. Ik werd naar voren geduwd, mensen zwaaiden, huilden, riepen. Ik tuurde langs de gezichten, maar herkende Eduard niet, het was te ver weg, alle mannen leken op elkaar, mager en getaand. Angst joeg door me heen. Terwijl de een na de ander van de loopplank kwam en zijn weg vond, werd omringd, omhelsd, gekust, kneep mijn keel dicht. Hij was er niet bij! Straks, als iedereen lachend en pratend van de kade verdwenen was, zou ik hier nog staan. Alleen mijn Eddy was niet teruggekomen. In zee gegooid onder het “1,2,3, in Godsnaam”.
Iemand legde een hand op mijn rug, een vreemde man stond voor me en vroeg:”Loesje?”
Ik knikte en wilde zeggen: “Hoe kent u mij?” maar hij gooide zijn plunjebaal neer en
sloeg zijn armen om me heen. Instinctief trok ik me terug.
“Louise, ik ben het,”zei hij.
Zelfs zijn stem was anders dan ik me herinnerde. Het eerst herkende ik zijn
ogen, toen zijn neus, zijn mond, weer zijn ogen. Maar niet zijn blik. Hij trok me
weer naar zich toe. Klemde me vast. Mijn gezicht drukte tegen de stof van
zijn uniform. Ik rook mottenballen, maar ook iets mufs en vreemde kruiden.
Zijn lichaam voelde onwennig hoekig tegen het mijne. Mensen liepen tegen ons
aan, af en toe was er in het gedrang een elleboog, een tas. Na wat een hele
tijd leek, duwde hij me een stukje van zich af, en kuste me, liet zijn tong door
mijn mond glijden. Ik hield mijn ogen dicht en probeerde zijn lippen te proeven,
zijn tong zacht te maken, streelde als vanzelf het opgeschoren haar in zijn nek.
…… Zo, eindelijk heb ik je boek gelezen. Ik moest eerst mijn eigen roman voltooien en hard aan het werk — ons huisje verven en verder opknappen.
Eigen terrein boeide me zeer! Ik kende natuurlijk al een aantal verhalen, en nu ik ze teruglas, in een groter, vloeiend geheel, boeiden ze me nog meer. Stuk voor stuk sterke verhalen, zintuiglijk, fantasierijk, origineel, beklemmend, in een pretttig leesbare, onopgesmukte stijl. Het enige bezwaar is er een van niet-literaire aard: die kleine lettertjes. Ik hoop dat er een tweede druk komt, en dat de lettergrootte dan wordt aangepast aan de ogen van een 55-jarige.
Is er veel gebeurd met je boek? Ik lees al een poos geen krant, alleen de bladen neem ik door bij AH. Ik hoop dat je boek de erkenning krijgt die het verdient.
Gerard van Emmerik
……
Ik wilde je even laten weten dat ik via Bol.com je boek heb ‘bemachtigd’.
Heb al het e.e.a. gelezen en ik moet zeggen …zeer onder de indruk! Wat
kan jij goed en ook nog mooi schrijven! Ik bedoel daarmee dat alleen mooi
schrijven, niet altijd lekker leest. Maar dat doet het bij jou juist wel! En
de portretjes van mensen die je schetst zijn zeer aandoenlijk.
Ben trots op je! Fantastisch gedaan. En wel kicken hoor: een boek op je naam!
Melissa S.
……
Ik ben hier ook op eigen terrein in Nice, …
Heb je boek nu half uit en het zijn verbluffend goede en goed geschreven verhalen, dat had ik natuurlijk ook wel verwacht maar desalniettemin was ik verrast!
Zijn er wel recensie exemplaren naar kranten gegaan vraag ik me af?
Nel R.
……
Vandaag zag ik dat je boek prominent bij de kassa te koop stond in Island
Bookstore.
Gaaf hoor!
Ik heb genoten van je boek en het snel uitgelezen. Op mijn boekensite heb ik er ook wat over geschreven (klik hier). Ben je besproken in een krant of tijdschrift? Ik heb je boek nu uitgeleend aan een redacteur van Prometheus.
Renate van der Veen
……
Nel attendeerde me op je boek. Wat een geweldig succes voor je, een
verhalenbundel gepubliceerd!
Omdat ik in mei op vakantie was, kon ik de presentatie van je boek niet bijwonen, maar ik had het al besteld en heb het inmiddels ook met veel plezier gelezen. Van de eerste verhalen vond ik de ouderwetse sfeer zo mooi, ik proefde er een beetje de wereld van mijn jeugd in. De Oost-Duitse verhalen spraken me minder aan, maar aan het eind vond ik de verhalen weer erg sterk. Omdat ik voor mijn 87-jarige moeder zorg sprak het verhaal over de oude vader me erg aan en het verhaal ‘Weggaan’ over die laatste stap leek me deels autobiografisch; erg aangrijpend.
Je kunt het! Blijf schrijven.
Veel succes en hartelijke groet van
Anneke V.